Van Utrecht naar Tanzania
Op vakantie ging ik in Europa, maar in Afrika wilde ik ooit nog eens wonen. Niet dat ik er ooit geweest was behalve dan Noord-Afrika- Marokko.
Ik werkte als manager in het buurt-maatschappelijk werk in Utrecht. Hulpverlening aan mensen met een laag inkomen en weinig scholing, voor Nederlanders en medelanders. Toen mijn twee kinderen de deur uitgingen dacht ik weer aan Afrika en ging ik ook de deur uit. Juist in die periode - zoals dat gaat - viel er een brochure in de brievenbus met een aanbod voor een post-hbo-cursus om in de tropen te werken.
Regenachtige start in Mahenge- Zuid Tanzania
Geen e-mail, geen telefoon. ‘Moeder op avontuur’. Mijn dochter schreef al snel dat ze beter in haar dagboek kon schrijven want die brieven deden er 2-3 weken over. Ik heb nog bandopnames van de regenperiode in Tanzania: donderend geweld, regen op het golfplaat dak van mijn huisje; je kon jezelf niet horen denken, maar studeren, schrijven of lezen ging prima… tot ik zere ogen kreeg van het schemerige licht van de olielamp.
Als “ VSO-vrijwilliger” werd ik twee jaar naar Mahenge uitgezonden tegen iets meer dan een lokaal salaris. Ik kreeg een huis van de gemeente Mahenge en van VSO een motorfiets om me te verplaatsen. Bijna twee jaar werkte ik als community development adviser in Mahenge in het zuiden van Tanzania vlakbij het beroemde Selous National Park in de Mahenge mountains.
In de eerste maanden was ik in Mahenge de enige witte persoon, ik leefde zonder telefoon, stromend water en elektriciteit. Gezellig tussen de dorpsbewoners. Geen Tanzaniaan ging ernaartoe als hij niet werd gestuurd. Tijdens het werken in Mahenge kwam ik veel te weten over de werkwijze van overheidsinstellingen op dorps-, regionaal- en nationaal niveau in Tanzania.
Vrouwenwerk in Ulanga
Mijn werk was de vrouwengroepen in Ulanga in kaart brengen en vrouwenbedrijfjes advies geven op het gebied van management, boekhouding en administratie. Daar is niet veel van terecht gekomen. Ik heb wel heel veel van de Tanzaniaanse dorpsvrouwen geleerd. In principe was het grootste probleem voor de vrouwen dat ze geen toegang hadden tot financiën en geen wegen om hun producten over te vervoeren.
Wat zeg je als Nederlandse tegen een groep die klaagt dat de nijlpaarden hun oogst opeten ? Uiteindelijk bouwde ik samen met een groep een dorpsvrouwenhuis met een bijdrage van de Britse High Commission. In dat huis moest plek zijn voor naaimachines, de oogst en de vergaderingen. De vrouwen bakten de stenen zelf als eigen bijdrage voor hun huis, het bouwen zelf werd door dorpsarbeiders gedaan. Het kopen van materialen was al een avontuur met de pont over de Kilombero rivier bij ifakara, zes uur rijden naar de winkel in Morogoro, onderhandelen, op de gekochte spullen letten, inladen en weer 6 uur terugreizen.
Het vrouwenhuis is gelukt en staat er nog.
Verliefd op Tanzania
Ik genoot van Tanzania: van de mensen en van de uitdagingen die het gewone leven heeft. Wat zou ik na mijn tijd in Mahenge gaan doen? Reizen? Gedurende mijn tijd heb ik heel Tanzania en doorkruist met lokaal vervoer. Tanzania is veilig en iedereen praat met je.
Op een dag viel mijn oog op een advertentie van Summum Reizen in de Volkskrant: reisbegeleidster gevraagd in Tanzania. Het leek een baan op maat voor mij en dat was het. Ik heb 65 groepen begeleid in Tanzania en Kenia; gedurende deze tijd heb ik een groot netwerk van betrouwbare contacten opgebouwd.
Brendafrica travels geboren
Na 7 jaar Tanzania heb ik een huis op Zanzibar gehuurd omdat daar al mijn reizen eindigden. Een jaar later ontmoette ik Mr Ire Apewe, taxidriver, tourguide en ervaren dhow-zeiler. Zijn dhow-ervaring sloot goed aan bij mijn idee om met mijn groepen van Bagamoyo naar Zanzibar te zeilen. Brendafrica travels ontstond en werd in 2005 geregistreerd bij de kamer van koophandel in Utrecht. Tot vandaag de dag werken en wonen Ire en ik met veel plezier afwisselend samen en apart op Zanzibar of in Utrecht.
In Utrecht ontmoet ik graag mijn toekomstige reizigers om te vertellen over alle leuke dingen die je kunt doen in Oost Afrika zoals game drives in de nationale parken , veel dieren zien, natuur beleven, ontmoeting met lokale mensen, lokale stammen, speciale sportactiviteiten zoals klimmen, hiken, fietsen, vrijwilligerswerk doen; we verzinnen het allemaal samen. Het zijn altijd inspirerende ontmoetingen gevolgd door vele e-mails. Geen reis is hetzelfde. Als het hoogseizoen is en er veel reizigers zijn in Tanzania en Kenia ben ik op Zanzibar, ook daar is iedereen welkom.
Brenda Moot